В давние времена все звери, птицы и рыбы умели говорить и жили в мире и согласии друг с другом.
Однажды угорь, лягушка и пескарь запутались в сетях, поставленных богатым крестьянином. Считая себя уже погибшими, они горько-прегорько заплакали.

Но вот пескарь спросил угря:

– Дядя угорь! Не подумать ли нам, как отсюда выбраться?

– Думай не думай – толк один! – ответил угорь, вытирая слёзы. – Завтра к нам будут готовить приправу из молодых побегов бамбука. Из сетей ведь не выскользнешь!

Бервакыт еланбалык, бака һәм ташбаш бай алпавыт ятьмәсенә эләккәннәр. Бетүебез шушы икән дип елыйлар икән. Елап эш чыкмас дип, ташбаш еланбалыкка әйтә:

– Еланбалык абый, моннан котылып булмасмы икән?

– Уйласаң да, уйламасаң да юк, – дип җавап биргән еланбалык, күз яшен сөртә-сөртә, – ятьмәдән чыгу әмәле юк. Инде бамбук үрентесеннән тәмләткеч тә ясый башлаганнардыр.

Ташбаш бакага эндәшкән:

– Бака түти, син ни диярсең, үлемнән котылып булырмы?