Пятница, 03.05.2024, 09:53:55   Приветствую Вас, Гость · RSS
Меню сайта
Разделы дневника
Конкурсы [2]
Разное [2]
Юмор [11]
Шигырьләр [18]
Хикәяләр [45]
Книга о воспитании [11]
Каюм Насыри
Татарские народные сказки о животных [39]
Татарские народные волшебные сказки [37]
Татар халык әкиятләре [54]
Татар халык легендалары [37]
Татар халык мифлары [28]
Мәкальләр һәм әйтемнәр [193]
Татар халык иҗаты
Риваятьләр [258]
Татар халык иҗаты
Татар халык табышмаклары [29]
Наш опрос
Оцените мой сайт
Всего ответов: 6524
Посетители
Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0
 Дневник
Главная » 2023 » Ноябрь » 11 » “Коткарам мин сине бу тәмугтан”
“Коткарам мин сине бу тәмугтан”
22:31:35
Казаннан кайтканда, автобуста янәшәмдә яшь кыз туры килде. Кайта-кайта танышып, сөйләшеп киттек. Яшьләр арасында мәхәббәт һәм гаилә кору мәсьәләсе турында сүз чыккач, ул үзенең бик бәхетсез булуын әйтте һәм бер сулышта дигәндәй, күңелендәгесен сөйләп бирде:

– Без – әти-әни, мин һәм энем, 1993 елда Ташкенттан күченеп кайттык. Анда татарларга яшәргә ирек бирми башладылар. Кайткач, әти дә, әни дә эшкә урнаштылар. Икесе дә югары белемле, сәүдә институтын тәмамлаган. Әнием хәзер –эшмәкәр, әтием – табиб. Мин аларны акыллы, замана белән бергә атлаучы кешеләр дип уйлый идем. Ә хәзер алар турында фикерем төптән үзгәрде. Сәбәбе – аларга эшче гаиләсендә үскән бер егетне яратуымны әйттем. Белсәгез иде ни булганын! Әти көннәр буена авызыннан утлар чәчте, ә әнигә чак кына инфаркт булмый калды: ул миңа тиң түгел, имеш. Егетем яхшы күңелле, әйбәт, игътибарлы, мине ярата. Үзе милициядә эшли. Ә әти белән әни егетем белән очраштырмас өчен бикләп тоталар, ул чылтыратмасын өчен телефонны өзәләр, өйдән үземне генә чыгарып җибәрергә куркалар. Мин кача-поса, әти-әнине алдалап китеп кенә егетем белән очрашам. Үз-үземә кул салырга теләгән минутлар да булды. Инде түзәр чамам калмады, барысыннан да туйдым. Сөйгән ярым: “Коткарам мин син бу тәмугтан, урлыйм”, – ди. Ә минем болай эшлисем килми, кешечә булуын, әти-әниемнең мине аңлауларына, егетемне үз уллары кебек яратуларын телим. Ә алар минем саф хисләремне тыңламыйлар. Тормышка ниндидер исәп белән чыгарга теләмим, әти белән әни бер бай егетне табып та куйганнар, хәтта аның әти-әнисе белән килешкәннәр дә. Минем яраткан кешем белән ата-аналарым, бигрәк тә туганнарым яшисе түгел, мин яшисе. Сөйгәнем, бер атна элек, 6 айга Чечняга хезмәткә китте, исән-сау гына кайта күрсен. Мин аны көтәчәкмен, күпме кирәк, шулкадәр. Чөнки мин аны яратам!

Әти-әниләр белән балалар арасында каршылык һәр заманда булды. Хәзер дә бар. Кем хаклы, кем юк – аңлавы авыр. Ә аңларга кирәк...

Роберт ЗАРИПОВ.
Азнакай районы, Урсай авылы.
Категория: Хикәяләр | Просмотров: 39 | Добавил: ilbyak-school | Рейтинг: 0.0/0 |
Всего комментариев: 0
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
[ Регистрация | Вход ]
Наверх
Календарь
«  Ноябрь 2023  »
ПнВтСрЧтПтСбВс
  12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930
Форма входа
Поиск
Ссылки
Статистика
Рейтинг@Mail.ru
Rambler's Top100
Copyright © 2006—2024 МСОШ с. Ильбяково.
При полном или частичном использовании материалов сайта ссылка на ilbyak-school.ucoz.ru обязательна.
Сайт управляется системой uCoz