— Мин, Гали иптәш, яшь чагымда, Кырымда торган чагымда, искиткеч нәрсәләр күргәнем бар. Анда үсә торган карбызлар, мин сиңа әйтәм, ис китәр. Бер гаҗәп: зурлыклары, әнә каршыда торган тауны күрәсең бит, андагы карбызларның зурлыгы шул таулардан да зуррак. Без ничә йөзләп кеше җыелышып бер карбызны ашап бетерә алмый идек. Шулай итеп, ул бер карбызны Кырымда ничә йөз кеше айлап ашап торадыр.

Гали, Хәсәннең сүзләрен ишетеп:

— Мин сиңа бик ышанам, булыр, үскәндер, андый зур карбыз булыр. Мин үзем, Хәсән иптәш, моннан күп гаҗәбрәк нәрсә күргәнем бар. Менә без синең белән барачак калага җиткәндә бер гаҗәп күпер бар. Астыннан бик начар су ага. Бу күпердән алдакчы кешеләр һич уза алмыйлар. Бу күпергә алдакчы кереп басса, аның баскан җире җимерелеп, алдакчы суга төшеп бата. Күпер яңадан, үз урынына урнашып, төзәт- мәсәләр дә төзәлә. Бер дә гаҗәп инде, бу күпернең тере кеше шикелле булуы.

Шулай итеп, бу ике иптәш су янында ял итеп, тагын юлга торып киткәннәр. Байтак юл баргач, Хәсән Галидән сораган:

— Гали иптәш, ерак юл калдымы безгә син сөйләгән күпергә җитәргә?

Гали Хәсәнгә җавап биргән:

— Ул кадәр ерак түгел, ике-өч сәгатьтән җитсәк кирәк,— дигән.

Тагын бераз баргач, Хәсән Галидән сораган:

— Гали иптәш, безгә ул калага башка җирдән, бу күпергә кермәстән үтәргә юл бармы?

Гали моңа:

— Юк, ул калага шул күпердән үтми башка җирдән үтәргә һичбер юл юк,— дигән.

Хәсән:

— Мин, Гали иптәш, баягы карбыз турысында бераз ялгышканмын. Ул карбыз мин әйткәннән бераз кечкенәрәк булыр,— дигән.

Гали:

— Күпмегә кечкенә булуын күпергә җиткәч әйтерсең,— дигән.

Хәсән:

— Юк, Гали иптәш, хәзер әйтәм. Ул карбыз мин әйткәннән бик күпкә кечкенә. Безнең җирдә син күргән карбызлардан бер дә зур түгел, бездәге була торган карбызлар кадәр генә,— дигән.

Гали Хәсәнгә җавабында:

— Мин сөйләгән күпер дә бездәге күперләр шикелле күпер, безнең күперләрдән бер нәрсәсе белән дә аерылмый,— дигән.