Төн. Караңгы. Яңгыр ява Гүя синең яшьләрең,Синең кебек ай да ялгыз,Чынга аша төшләрең.
Мин бит сиңа — шушы төндәМин башканы сөям, дидем.Безнең сөю — бары ялгыш,Ә хәзергә сау бул инде.
Бар көчеңне җыйдың да син,Әкрен генә эндәштең,Сөй син аны, бары аныМин сине сөйгән кебек.