— Әй, дус, агач башыннан төшмисеңме, җәмәгать булып бергә
намаз укыр идек, — диде.

Әтәч әйтте:

— Әле хәзер дә имам агач артында йоклап ята, имамны уят! — диде.

Төлке карады, күрде: агач артында бер эт ята. Курыкты, качып китә башлады.

Әтәч әйтте:

— Кая барасың, җәмәгать булып намаз укырбыз, — диде.

Төлке әйтте:

— Тукта, сабыр ит, тәһарәтем бозылды, тәһарәт яңартып килим, — диде дә, койрыгын күтәреп сызды.