Аксак Тимер хан Бүләрне алма келәгән. Шуның белән Бүләр өчен бик озак сугышып йөргән. Нихәтле сугышса да, ул аны ала алмаган. Шуннан соң ул, хәерче киеменә киенеп, Бүләргә бер карчыкка фатирга кергән. Кыз-хатын күп сөйләүчән була бит. Теге хатын Аксак Тимер ханның кем икәнен белмичә әйткән:
— Менә,— дигән,— Аксак Тимер хан безнең шәһәрне алма кели, ул аны күгәрчен аягына ут төртеп җибәрсә генә алыр,— дигән.
Аксак Тимергә шул гына кирәк — моны ишеткәч, бик кинәнгән. Ул карчыкка бөтен әйберләрен алып Бүләрдәй китәргә кушкан һәм әйткән:
— Кай төштә, астына ут якмыйча, казан астында ут янып китә, шунда туктап урнашып кал,— дигән.
Карчык, шулай итеп, бер казан һәм бөтен әйберләрен алып, Бүләрдәй чыгып киткән. Бер җиргә барып, казанны куйган, казан астына ут якмыйча ут янып киткән. Карчык шул урында утырып калган. Аның янына башка кешеләр дә килеп утырган, шуның белән Казан шәһәре «Казан» исеме белән аталган. |
