Ай белән Кояш элек гел бер урында гына тормакчы булганнар.
Шуңа күрә әлеге хәбәрне әйтер өчен, бөтен кошларны җыеп, җыелыш ясаганнар. Кошлар, боларның бер урында торуларына риза булып, кәгазьгә кул куйганнар.
Арада бары бер генә кош кул куймыйча калган, ди. Ул Ярканат булган. Бүтән кошлар Ярканаттан сораганнар:
— Бөтен кошлар кул куйганда, нигә син генә кул куймадың? — дигәннәр.
— Кулны мин шул сәбәпле куймадым,— дигән Ярканат,— Кояш белән Ай бер җирдә генә торсалар, җил бер генә яктан исәр, һәм агачлар кәкре булып үсәрләр, игеннәр дә Кояш төшкән җирдә генә үсәр, Кояш төшмәгән җирдә үсмәс.
Шуннан соң бүтән кошлар:
— Дөрес әйтә шул. Кояш төшмәгән җирдә иген үсми инде ул,— дигәннәр.
Әнә шуннан соң Ай белән Кояшның икесенә дә «бер җирдә тормаска, әйләнеп йөрергә» дип карар чыгарганнар, ди. Моңа җавап итеп Кояш Ярканатка:
— Мин сине үземнең яктылыгымда йөртмәм,— дигән.
Менә шуңа да Ярканат көн яктысында чыгып йөри алмый башлаган.
Ай гына Ярканатка сүз әйтмәгән, шуңа күрә ул төннәрен бик рәхәтләнеп оча, ди.
Ай белән Кояшның болай әйләнеп йөрүен бөтен кош-кортлар, бөтен халыклар бик дөрес дип кабул иткәннәр, имеш. Шуннан соң игеннәр дә яхшы була башлаган, ди. |
