Балалар тауда чана шуалар икән. Ә тау итәгендә боларны Аю сагалап тора, ди. Таудан шуып төшкән һәр баланы капчыгына тутыра бара икән ул. Капчыгы тулгач, Аю аны җилкәсенә салган да урманга элдергән. Бераз баргач, йомшак кар өстенә утырган да изрәп йокыга киткән. Балалар капчыкның авызын чишеп чыкканнар да үз урыннарына таш тутырып куйганнар. Ә бер малай, хәйлә ачылмасын өчен, капчыкта калган.
Уянып киткәч, Аю сорый икән:
— Әй, исәннәрме сез анда?
— Исән, барыбыз да исән! — дип җавап биргән малай.
