Яшәгән, ди, дөньяда Комодо атлы бер аждаһа. Ул авызыннан ут бөркегән чакта, тирә-юньдәге халык дер калтырап тора, аның килүен ишеткәч, бар да качып бетәләр икән.
Көннәрдән бер көнне аждаһа Съюзи исемле кызны очраткан. Комодоны күргәч, бу кызның исе дә китмәгән, ди.
— Нигә авызыңнан ут бөркисең син? — дип сораган кыз.— Бөтен кешене куркытасың бит!
— Һем,— ди икән аждаһа,— мин... һем... мин... белмим. Бу турыда уйлаганым юк иде. Нигә, әллә куркытырга ярамыймы?
— Билгеле, ярамый,— дигән Съюзи.
— Алайса, бүтән куркытмам,— дип вәгъдә биргән Комодо.
Алар саубуллашканнар, һәм Съюзи өенә кайтып киткән. Инде караңгы төшкән булса да, фонарьчы Чарли нишләптер утларны кабызмый икән. Кешеләр караңгыда юл таба алмый аптырап беткәннәр.
Ә Чарли бу вакытта өендә йоклап ята икән. Ул кичә кичен бик арыган булган. Шәһәр башлыгы сэр Уильямның моңа бик тә ачуы чыккан.
Шуннан Съюзи Комодо яши торган мәгарәгә йөгереп барган да аждаһаны шәһәргә алып килгән. Алар икәүләшеп бөтен урамнарны йөреп чыкканнар: аждаһа, авызыннан ут бөркеп, фонарьларның һәммәсен дә кабызган.
Шәһәр кешеләре бик сөенгәннәр. Шуннан бирле алар аждаһадан курыкмый башлаганнар. Һәр елны, Чарли ялга киткән чакта, Комодоны шәһәр фонарьларын кабызырга чакыра торган булганнар. |
