— Дустыбыз Утны Су юкка чыгарды. Ә без шуның белән табышны бүлешергә тиешме? Әйдә, бөтен җәнлек-җанварларны тауга куып алып менәбез дә икебезгә генә бүләбез.
Дөрес белән Ялган көтүне тауга куып менгергәннәр. Су алар артыннан йөгермәкче булган, әмма, югарыга ага алмыйча, туктап калган. Бераз баргач, Ялган белән Дөрес юл читенә ял итәргә туктаганнар.
— И ахмагым, беркатлым, мин бит синең хуҗаң, ә син минем хезмәтчем генә! Шуңа күрә бу җәнлек-җанварларның барысы да минеке,— дип әйтеп салган шулчак Ялган.
— Юк! — дигән аңа Дөрес. Монда мин хуҗа! Мин синнән көчлерәк!
