Яшәгән, ди, карчык белән карт. Карчык өй тирәсендә әвәрә килгән, карт иген иккән, мал караган. Шулай бер кичне карт арып- талып өенә кайткан да өстәл янына ашарга утырган.
Утыруы булган, капканы ачык калдырганы исенә төшкән.
— Бар, капканы ябып кер! — дигән ул карчыгына.
— Үзең яп! — дип каршы дәшкән карчык.
— Син яп! — дип кабатлаган карт.
Капканы кем ябарга тиешлеген ачыклап, бик озак бәхәсләшкән карт белән карчык. Ахырда болай килешкәннәр: кем беренче булып сүз башлый, капканы шул чыгып яба. Өстәлдәге ризыкка да кагылмыйча, авызларына су капкандай, кич буе сүзсез утыра болар.
Шулчак урамнан бер хәерче узып бара икән. Күрә бу: капка шар ачык. Ишегалдына кереп дәшеп тә карый — беркем җавап бирми. Өй ишеген ачса, өстәл тулы нигъмәт, ди. Өстәл янына утырып ашый баш¬лагач та, карт белән карчык аңа авыз ачып бер сүз әйтмиләр. Күз ачып йомганчы табынны ялтыратып куя бу. Ашап бетергәч, хәерче иң зур сөякне картның сакалына бәйли дә үз юлы белән китеп бара. Ит исен сизгән эт, ачык ишектән кереп, картның сакалындагы сөяккә ташлана да бабайны идән буйлап арлы-бирле сөйрәп йөртә башлый.
Шулчак түземе беткән карчык кычкырып җибәрә:
— И-и, мескенкәем! Сакалыңны эт йолкып бетерә бит!
— Син беренче әйттең! Син беренче сүз башладың! Капканы син ябасың! — дип, сөенеченнән көлә башлый карт.
Нишләсен карчык, теләсә-теләмәсә дә, капканы ябарга туры килә аңа. Карт сирәгәйгән сакалын учлап, карчык буш корсагын кочаклап, бу кичне икесе дә ач килеш йокларга яталар.
Менә шул!.. |
