— Без сине кыйныйбыз, ә син сөенеп кычкырасың, әллә акылдан яздыңмы? — дигәннәр аңа.
Әпәнде, көлә-көлә, һаман такмаклый икән:
— Мин чикләвек алып килмәкче идем. Юлда бер танышым очрады да ханга йөзем алып барырга кушты. Әгәр, аны тыңламыйча, чикләвек алып килгән булсам, хәзер минем башыма таш шикелле каты чикләвек яуган булыр иде. Аллага шөкер, ни әйтсәң дә, йөзем чикләвектән йомшаграк шул...