 Шулай беркөнне Насретдин йөзем җыя торган олы кәрзин төбенә өч инҗир җимеше салган да, үгез җигеп, вәзир янына юл тоткан.
Насретдиннең, бик зур кәрзин тотып, сарай капкасы төбендә торуын ишеткәч, вәзир аптырап калган. Ул, эшнең нидә икәнен белү өчен, тизрәк ишегалдына чыккан. Насретдин, вәзирне олылап сәламләгәч, аңа болай дигән:
— Хөрмәтле вә гыйззәтле әфәндем! Фәкыйрьлегем чиктән ашу сәбәпле, шушы көнгә кадәр минем сезгә бер бүләк тә бирә алганым булмады. Менә бүген иртән торуга инҗир агачында өч изрәп пешкән җимеш күрдем дә шуларны, өзеп, сезгә бүләк итәргә булдым.
Вәзир кәрзин төбендәге өч инҗиргә караган да, Насретдиннең шушы җимеш өчен үгез җигеп килүеннән көлмәкче булып, болай дигән:
— Ихтирамың өчен рәхмәт, Насретдин... Бик тә кадерле оҗмах җимешедер инде бу... Ничек итеп ашыйлар икән соң аны?
— Нинди оҗмах җимеше булсын, минем бакча җимеше! И әфәндем, сезнең инҗир җимешен авыз итеп караганыгыз да юк икән әле... Менә болай ашыйлар аны! — дигән дә Насретдин, өч җимешне бер-бер артлы йотып җибәргән.
Ә вәзир, ни әйтергә дә белмичә, авызын ачып карап калган, ди.
Насретдин бүләге менә шундый була ул.
Ай юрганы : Дөнья халыклары әкиятләре / [тәрҗ. һәм төз. Разил Вәлиев ; рәссамы Диләрә Нәүрузова].- Казан : Татар, кит. нәшр., 2011.- 302 б.
ISBN 978-5-298-02107-4
Китапта дөнья халыклары әкиятләре туплап бирелә. |
