Карурман уртасында яшәгән, ди, бик эшчән Үрмәкүч. Ләкин көне-төне эшләсә дә, аның башы бурычтан чыкмаган. Тора-бара урманда ул бурыч алмаган җәнлек-җанвар да калмаган.
Көннәрдән бер көнне урман җәнлекләре, җыелышып, Үрмәкүчне акылга утыртмакчы булганнар. Бу хәбәрне ишетеп, Үрмәкүч кара кайгыга баткан. Төн буе йокламый чыкканнан соң, урман халкына ул мондый хәбәр салган: «Җомга көн бөтен бурычларымны түлим. Рәхим итегез!»
Җомга көнне иртә таңнан, бурычын алырга дип, иң беренче Тавык йөгереп килеп җиткән. «Хәзер, сандыктан акча гына алып керәм. Бераз көтеп тор»,— дигән дә Үрмәкүч чоланга чыгып киткән. Ишек төбендә инде кыргый Мәче чират көтеп тора икән. «Сиңа бирәсе бурычым өйдә. Кереп ал»,— дигән аңа Үрмәкүч. Мәче өйгә керсә, өстәл янында Тавык кукраеп утыра, ди. Ул, уйлап-нитеп тормыйча, тиз генә Тавыкның муенын борып ташлаган.
Шул арада, бурычын алырга дип, Эт килеп җиткән. «Өйгә кер дә үзеңә тиешле бурычны ал»,— дигән аңа Үрмәкүч. Эт керә-керешкә үк Мәче өстенә ташланган һәм аны идәнгә сузып салган.
Бераздан, тешләрен ыржайтып, Сыртлан килеп чыккан. Ул күз ачып йомганчы Этнең бугазына ябышкан. Тамагын туйдырып, инде китәргә генә дип торганда, агачлар арасыннан Каплан күренгән. Үрмәкүч аны да, бурычын алу өчен, өйгә кертеп җибәргән. Каплан шундук Сыртлан өстенә сикергән һәм тырнакларын аның бугазына батырган. Шул арада Арыслан пәйда булган.
Арыслан белән Капланның ду килеп сугышканын күргәч, Үрмәкүч борыч алган да боларның күзләренә сипкән. Аннары икесен дә, таяк белән кыйный-кыйный, өе яныннан куып җибәргән, ди. |
