— Бер хәйлә белән ничек яшисең соң син? Мин мең хәйлә белән аучыларның башын катырам! — дип мактанган Төлке.
Болар шулай гәп сатып торганда, яннарына сиздермичә генә аучы килеп чыккан. Ау этләрен күрүгә, Мәче тиз генә агач башына үрмәләп менеп киткән. Ә Төлке, этләрдән качмакчы булып, агачлар арасында эз яздырып йөри башлаган. Әмма ау этләре, төрле яктан урап, Төлкене эләктереп алганнар. Мәче агач башыннан боларның һәммәсен дә күреп торган.
— Әй, Төлке туганкай, кайда соң синең мең хәйләң? — дип кычкырган ул аңа.— Мине менә бердәнбер хәйләм дә коткарып калды. Ә син мең хәйләң белән дә этләр авызына эләктең. Артык хәйләкәр булсаң да яхшы түгел икән бу дөньяда...
