Балалар парлашып, аллы-артлы басып бер түгәрәккә тезелә¬ләр. Парларның алда торганнары җиргә утыра, арттагылары басып тора. Берәү парсыз кала. Ул бер парга килеп артта басып торганына эндәшә һәм ике арада мондый диалог булып ала:
— Атки-матки самодатки,
Алпавытың өйдәме?
— Юк.
— Әйдә киттек эзләргә!
— Әйдә!
Шуннан соң аны парсыз уенчы түгәрәк буенча куып китә. Ә ул, түгәрәкне әйләнеп чыгып, үзенең урынына басарга тырыша. Әгәр кууңы аны тотса, алар урыннарын алыштырып куышалар. Килеп баса алса, бу парның алда утырганы артка баса, артка басканы алга утыра. Шул рәвешчә уен дәвам итә.
