Берничә бала бер түгәрәк булып утыралар, бер-берсенең баш бармакларын учлаган килеш йодрыкларын йодрык өстенә куеп кулларын бергәләп күтәреп-төшереп шуны әйтәләр:
Без-без, без идек,
Без унике кыз идек;
Базга төштек, бал ашадык,
Келәткә кердек, май ашадык;
Өйгә мендек, өйрә эчтек,
Коега төштек, су эчтек;
Бер тактага тезелдек,
Таң атканчы юк булдык,
Авызыңны яп та йом!
Яки болай әйтәләр:
Без-без, без идек,
Без унике кыз идек,
Базга төштек — бал каптык,
Келәткә кердек — май каптык,
Кап та коп,
Кара Якуб,
Тимер туп,
Авызыңны ач та йот! —
диләр дә бар да берьюлы авызларын йомалар.
Моннан соң уйнаучылар берсе дә авызын ачмаска, көлмәскә, сөйләшмәскә тиеш. Алар бер-берсен көлдерү өчен төрлечә кыланалар, күз-йөз белән төрлечә ымнар ясыйлар. Кем элек авызын ачса, я көлеп җибәрсә, аңардан:
-— Күктән кем өй башына төштең? — дип сорыйлар.
Ул берәр таныш өйне атый. Шуннан соң ул өйдә ире, хатыны, балалары белән барысы ничә кеше булса, көлүченең үзен дә кушып, һәрбер уйнаучы бу көлгән кешенең кулына я маңгаена шулар санынча чиертеп ала. Уен тагын баштан башлана. |
